analogia

wiosenna poranna mgła / early spring foggy morning

Pilot feralnego lotu miał 35lat i ponad 2000h nalotu. Bardzo podobnie do mnie. Spekuluje się, że mógł ulec presji aby lądować we mgle na lotnisku w Smoleńsku. Że obecność głowy państwa, dowodzącego sił powietrznych i znaczenia celu lotu mogły przełamać zdrowy rozsądek. Do tego doświadczenia z lotu do Gruzji i perypetie tamtego pilota (w którym kapitan lotu ze Smoleńska był 2 pilotem)

Doskonale znam te emocje, gdy chce się zaklinać rzeczywistość. Lecieć czy nie? Przecież będzie dobrze. A może już lądować? Czasem ważny klient próbuje wymusić lot i wykonywanie fotografii w złych warunkach. Albo w miejscu złym. Lukratywny kontrakt kusi, a złamanie procedur wydaje się błahe. Oczywiście odpowiedzialność jest diametralnie inna - ja przecież latam sam, ale walka którą każdy pilot rozgrywa w głowie jest podobna. Przecież nikt nie jest samobójcą.

Albo gdy lata się sportowo. Takie same emocje towarzyszą organizatorom zawodów, gdy prognozy są złe i niebo je potwierdza - a presja zawodników głodnych latania olbrzymia. Przecież nie przejechali całego świata, aby siedzieć na ziemi. I następnie, gdy konkurencja jest już rozłożona a warunki ewidentnie złe: jedni startują, inni wahają się. Po czym startują bo poprzedni już wystartowali i lecą. Ważna jest tabelka. Wynik. I przecież jakoś to będzie. Jakoś się uda. Protest nic nie da. Słyszysz wówczas od sędziego - to jest Puchar Świata, nikt nie powiedział, że będzie łatwo.

Nie bez przyczyny w większości krajów, od pilotów lotów rejsów dyplomatycznych wymaga się +4000h nalotu i wieku ponad 50 lat. Taki pilot ma większą mądrość życiową, odporność na pressing i brawurę. Ale jak dożyć? Trzeba przecież zdobywać doświadczenie. A doświadczenie, to nic innego jak wyciągnięte wnioski z popełnionych błędów. Stare powiedzenie w lotnictwie mówi: Piloci dzielą się na dwie grupy. Na pilotów starych i pilotów odważnych. Nie ma starych odważnych pilotów...

PS
to jedno z moich ulubionych zdjęć.